H(a)unting Adeline

Ik zag Haunting Adeline (en het vervolg Hunting Adeline) overal opduiken op Goodreads. Mensen leken er of helemaal gek van te zijn, of totaal door geshockeerd. Het trok me eerlijk gezegd nooit echt aan. Maar goed, het kan nooit kwaad je horizon wat te verruimen (haha – ik moet zeggen dat ik gewoon heel nieuwsgierig was), dus las ik het eerste boek in een – toegegeven – recordtempo uit. Mijn allereerste dark romance!

Laat ik meteen eerlijk zijn: dit boek is echt fucked up en doet het genre eer aan denk ik, als je van eer kan spreken.

Korte inhoud

In Haunting Adeline volgen we Adeline (Addie), een schrijfster die het grote, gotische huis van haar overleden grootmoeder erft (het lijkt me een prachtig huis trouwens). Terwijl ze daar intrekt en haar leven probeert te ordenen, ontdekt ze een dagboek vol geheimen … én ze wordt gestalkt. Niet zomaar gestalkt: Zade, de man in kwestie, is overal. Hij volgt haar, breekt in en is tegelijk gevaarlijk en onweerstaanbaar. En ja, hij is ook een hacker en een soort van superheld, maar dan met twijfelachtige moraal. Het eerste boek eindigt met een gigantische cliffhanger die genoeg stof tot schrijven geeft voor het tweede boek.

Mijn brein tijdens het lezen: wtf x 837

Ik kon niet stoppen met lezen, terwijl ik me tegelijk constant afvroeg waarom ik in godsnaam verder bleef gaan. Het boek zit vol rode rode rode vlaggen.

And I will gladly cross every single line if it means making this girl mine. If it means forcing her to be mine.
(Helaas is romantiek niet Z’s sterkste punt precies.)

Zade stalkt Addie niet alleen (alsof dat al niet erg genoeg is), hij verkracht haar ook verschillende keren, laat het ons gewoon benoemen. Hij dringt zichzelf op aan haar en een van de eerste “spicy” scenes vond ik er los over. Ze is bang van hem en zegt ook meerdere keren tegen hem dat hij moet stoppen of dat ze niet wil dat hij haar aanraakt. Het kan echt niet duidelijker zijn eigenlijk, ook al geeft haar lichaam zelf andere signalen. Hij interpreteert dat dan als dat ze het eigenlijk wel wil en kickt op het bang zijn. Dat blijkt dan uiteindelijk wel zo te zijn ook na een tijdje, maar goed, een gesprek om de grenzen wat vast te leggen was geen overbodige luxe lijkt me.

And I know how fucked up that is – to take something without consent. I know that’s wat I’m fighting against every day.
(Hij is zich alleszins wel bewust van zijn toxische gedrag. Ik zou toch therapie aanraden.)

Nu, ik vind Addie zelf eigenlijk ook wat een irritant personage, maar dat maakt het nog niet oké natuurlijk.

Het ergste? Ik kon het niet wegleggen en wilde weten wat er zou gebeuren. De schrijfstijl is oké, er zit spanning in en op sommige momenten heb ik zelfs luidop moeten lachen. Ja, lachen. Tussen de moraliteitscrisis en schaamte omdat ik dit boek niet kon neerleggen door. Daarnaast waren ook wel wat te veel dingen die net goed uitkwamen en herhalingen om goed te zijn (elke keer hij in de nacht staat te roken lees ik “a red cherry pulsating in the moonlight” – oogrol).

Het grote morele vraagteken

How can you work to save women while actively stalking another?
(Exact! Goede vraag!)

Wat ik absoluut niet snap, is hoe Zade vrouwen redt uit seksueel geweld en mensenhandel. Hij redt ze niet alleen, maar hij vermoordt ook elke man die er iets mee te maken heeft. En dan in zijn vrije tijd wel Adeline misbruiken. Wat is dit voor dubbele moraal?

Sowieso snap ik zijn obsessie voor Addie al niet, maar ik ben ook geen stalker, dus misschien ligt het daaraan … Hij ziet haar één keer op een signeersessie, en BAM: “ze is de ware.” Euh? Behalve dat ze knap is en een rokerige stem heeft snap ik niet waarom hij “verliefd” op haar is.
En dan komt ze toevallig ook telkens in situaties terecht die een bedreiging vormen voor haar en uiteraard is onze Zade daar dan om haar te redden. Behalve van zichzelf blijkbaar. Natuurlijk is Addie zelf ook niet het scherpste potlood in de doos en doet ze het ene domme ding na het andere.

En dan zegt ze op een bepaald moment: “The world needs more people like you, Zade.” Alsjeblieft niet zeg. Gelukkig is Daya er nog om mijn geloof in de mensheid wat te herstellen.

I’m not mad at you for you relationship with Z, Addie. I mean, I don’t understand it… I don’t understand how anyone could accept that their lover is a stalker. I also don’t think it’s the makings of a healthy relationship. The dude obviousy has issues.

DANKU DAYA! Daarna is ze dan wel blij dat Addie’s lover/stalker Z is omdat hij zo bewonderenswaardig werk doet, maar goed.

I would kill for you – I have killed for you – but I would also put down a gun and never pick it up again if you asked it of me. The lengths I would go to for you are terrifying, little mouse. So easily, you could destroy me, and I would lie down and take it. I don’t care if I live or die – as long as it’s all for you.

Het erge is ook dat je op sommige momenten gewoon wel sympathie voor Z kan opbrengen. Helaas voor hem bijlange niet genoeg om hem op de lijst van favo bookboyfriends te krijgen. Ik vind het wel tof als het mannelijke personage zelfvertrouwen heeft en zichzelf goed kent en weet wat hij wil, maar trop is trop hé.

En dan het tweede boek

In het tweede boek loopt het verhaal gewoon meteen door waar het eerste boek stopt. Ik ga eerlijk zijn: ik heb een groot deel van het tweede boek gewoon geskipt. Mijn maag keerde regelmatig omdat hun seksuele leefwereld zo ver van die van mij ligt en omdat Addie in het eerste deel van het boek nogal veel op haar bordje krijgt en dat soms nogal in detail wordt beschreven. Maar ik wilde wel gewoon weten hoe het verhaal zou eindigen. Objectief gezien mag ik dan waarschijnlijk ook niet zeggen dat ik het heb uitgelezen, haha.

Moet je dit lezen?

Nee. Of ja. Ik weet het niet. Het is een boek dat ik eigenlijk niet zou aanraden. Maar als je op zoek bent naar een supersmutty boek zonder vanille seks (om het dan zo te zeggen – ik heb, denk ik nog nooit zoveel seks gelezen) dat je morele kompas tilt laat slaan, je niet vies bent van wat gore en zelf een beetje loco in je coco bent, dan is dit het boek. Wil je je comfortabel voelen tijdens het lezen? Blijf weg.

Maar ik kan absoluut niet (ver)oordelen, want ook ik heb deze boeken verslonden in acht dagen. Het roept een heleboel vragen op, haha. Help.

Doe ermee wat je wil.